«
Yabancısı oldum; ama
yalancısı
olmadım hayatın...
»
8 Haziran 2011 Çarşamba
Suskunluğum...
Suskunluğum, konuşamamaktan ya da adam sansınlar diye değil; konuştuklarımdan yapılma silahlarla beni vurmasınlar diyedir.
Susarak gülümseyişimi de ifadesizliğe yeğlemek olarak algılayın; sizi küçümsemek olarak değil!
Sükût ikrardan gelir derler. Siz bir de o gülüşe acı ekleyip düşünün derim ben de...
(Kahraman Tazeoğlu)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Sonraki Kayıt
Önceki Kayıt
Ana Sayfa
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder