Yüreğim sızlıyor, bu roman iyi bitmeyecek.

Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek 

Beterin beteri var diyenlere inanmıyorum 

Hep böyle havalar besler fırtınaları 

Korkarım bu mavi ışık çabuk sönecek 

Duymazdım durgun suların bezgin türkülerini 

Alışmak ölümün bir başka adıymış bilmezdim 

Bir yangın sonu yorgunluğu yakıyor avuçlarımı 

Bir rüzgar kulaklarımdan hiç eksilmiyor 

Esirgenmiş bir dünyada müthiş yalnızım 

Geri dönsen bile ben artık o ben olmayacağım 

Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek... 

Ben mısralarımı kerpiç gecelerinden çekmişim 

Beş numara lamba kaderi var mısralarımda benim 

Deli çizgi gözlerimi kör etmiş, kör etmiş, kör etmiş 

Göçmüş kıtalar üstünde kuşlar dönüyor garipsi 

Çığlık çığlığa kuşlar dönüyor evcil ve tedirgin 

Gök mavisi bir türkü dolanmış yüreciğime 

Selsele yolculuklar tütüyor gözlerimde, neyleyim 

İnsan demişim, kitap yüzlü insanlar demişim gidemiyorum... 

Kaderim kaderleri demişim güzelim 

Sen olmasan ben böyle değildim 

Böyle uysal ve kırılmış değildi şiirlerim 

Bir yangın sonu yorgunluğu yakıyor avuçlarımı 

Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek... 

Rüzgâr gibi ağustos geçti ellerimizden 

Meyvalar bizi bal renkli günahlara çağırıyorlar 

Bir yanda yaşanmamış günlerin hırsı 

Bir yanda boşa geçen gecelerin acısı 

Malum o dramın en güzel perdesindeydik 

Ağustos şarap olmuş, kanımıza akmıştı 

Göçmüş kıtalar üstünde kuşlar gibiydik 

Her gören didik didik bizi denetliyordu 

Biz kendi derdimize düşmüştük... 

Orda da akşamlar olacak güzelim 

Kanlı mendil gibi ağustos akşamları 

Şu benim çektiklerimi görmeyeceksin 

Belki yanında başkaları olacak 

Belki düşlerine bile girmeyeceğim 

Gün oldu acıların şiirini yaşadım 

Gün oldu zehir gibi yokluğunu yaşadım 

Bana sen ne diye duyurdun yalnızlığımı 

Ne diye gurbet gibi mısralarıma sindin 

Dokunsan parmaklarıma tutuşacağım... 

Yere batan şehrin tek yalnızıyım 

Yüzyılın ağrısını anlayarak çekiyorum 

Ekmeğime barut sinmiş bulanık özgürlükler 

Tepmişim rahatımı, boynu bükük mutluluğumu 

Yaşıyorsam erkekçe yaşıyorum... 

Düşün ki coğrafyanın en güzel yerindeyiz 

En güzel günlerinde gençliğimizin 

Ölümden ötesini aklım almıyor 

Beterin beteri var diyenlere inanmıyorum 

İstesek cenneti kurtarabiliriz 

Ben bir ışık için tepmişim rahatımı 

Bu güleç yüzlülerin, bu acı türkülerini 

Bu yoksul yerleri anlayarak seviyorum 

Delicesine anlayarak güzelim 

Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek

(Hasan Hüseyin Korkmazgil)